Karakurbağasıgiller (Bufonidae)

Bu familyaya giren 17 cinsin en yaygını Bufo cinsi olup 200'den fazla türü bulunmaktadır. Madagaskar ve Avustralya dışında bütün dünyada yaşamaktadır. Kara kurbağalarının kısa ve bodur gövdeleri, kuru ve siğil gibi kabarcıklarla kaplı derileri, diğer kurbağalardan ayırt edilmelerini sağlar.
Kara kurbağası saldırıya uğradığı zaman derisindeki siğillerle korunur. Siğillerin herbirinden salgılanan süte benzer bir sıvı, düşmanın mukoza zarlarını tahriş eder. Fakat bu zehirin her düşmanına karşı etkisi yoktur. Mesela yılan ve kuşlara bu zehirin tesiri olmaz. Kara kurbağaları geceleri dolaşırlar, gündüzleri ise duvar oyukları ve benzeri yerlerde gizlenirler. Geceleri hareket eden çeşitli küçük hayvanları yakalayarak beslenirler. Kara kurbağaları kış uykusuna yatmak için, tek tek veya gruplar halinde kendilerini toprağın gevşek yerlerine gömerler. Ormanlık bölgelerden daha ziyade açık yerlerde yaşarlar. Kalın derileri kuraklığa dayanıklıdır. Mart ayında kış uykusundan uyanırlar. Erkek kurbağalar su bulunan yerlere giderek, dişileri çeşitli sesler çıkararak çağırırlar. Her erkek sırtına bindiği dişiyi suya çeker. Suyun içinde dolanırlar. Dişi kurbağa bu sırada 4-5 bin yumurtadan meydana gelen 2-3 metre boyundaki yumurta zincirini bırakır. Erkek bunları suda döller. Bu iş saatlerce sürer. Yavrular, sıcak havalarda daha erken olmak üzere, 12 gün kadar sonra yumurtadan çıkar. Tetari denen bu larvalar siyah renkli ve bacaksızdır. Yassı kuyruklarıyla küçük bir balığı andırırlar. Küçük bitki ve su böcekleriyle beslenir, solungaç solunumu yaparlar. Gelişme süresi ısıya göre değişmektedir. Bu süre genellikle üç aydır. Gelişimlerinin sonunda akciğerler meydana gelir. Solungaçlar körelir. Kuyruk kaybolur. Karaya sıçrayarak yeni hayatlarına başlarlar. Karaya çıkınca uzun süre su kenarlarından ayrılmazlar. Suda ve karada avlanırlar. Sonra su kenarlarını terk ederek bahçelerde barınacak yer aramaya çıkarlar. Üçüncü yıla girerken erginleşirler. Üremek için tekrar suya dönerler.
Karakurbağaları genelde sevimsiz canlılar olarak tanınırlar. Aslında böcek ve sinekleri yediklerinden insanlara faydalı hayvanlardır. En çok bilinen kara kurbağaları: adi kara kurbağası, Karolina kara kurbağası, dev kara kurbağasıdır.
 Erişkin kurbağaların hepsi akciğerleriyle

Akciğer, hava soluyan omurgalılardaki temel solunum organıdır. Ana görevi atmosferdeki oksijeni kan dolaşımına nakletmek ve kan dolaşımındaki karbondioksiti atmosfere çıkartmaktır. Bu görev, gaz değişiminin vuku bulduğu milyonlarca küçük, müstesna biçimde çok ince duvarlı hava kesecikleri oluşturan özelleşmiş hücrelerin mozaiği sayesinde gerçekleşir. Akciğerlerin solunumla ilgili olmayan görevleri de vardır.

Tümünü oku (yeni pencerede açılır)

solur ve suda yumurtlar. Nadir bazı türler yumurtalarını vücutları üzerinde taşır. Yumurtadan çıkan siyah renkli ve kuyruklu larvalarına "tetari" veya "iribaş" denir. Solungaç solunumu yapar, sudaki küçük bitki ve böceklerle beslenirler. Kendilerinden küçük tetarileri de yerler. Gelişme devrelerinde önce arka ayaklar, sonra ön ayaklar belirir. Kan dolaşımları balıklara çok benzer. Akciğerler gelişince solungaçlar kaybolur. Daha sonra kuyruk da körelir. Sudan karaya sıçrayarak barınacak yer ararlar. Üç yılda erginleşirler. Renkleri yaşadıkları çevrelere uygundur. Renk değiştirenleri de vardır. Ağaç kurbağaları yeşil renkli olduğundan düşmanları tarafından fark edilmezler. Ön ve arka ayakları arasında perde olanları ağaçtan yere planör uçuşu yaparak inerler. Yarı geçirgen derileri, yaprakların terleyerek çıkardığı suyu emer. Üreme dönemlerinde suya dönerler.               

Kurbağa Familyası: Kara kurbağasıgiller (Bufonidae) Su kurbağasıgiller (Ranidae). Yaşadığı yerler: Suda, karada ve ağaçlarda. Avustralya ve çevre adaları hariç, bütün dünyaya yayılmışlardır. Özellikleri: Vücutları çıplak ve tıknazdır. Kuyrukları yoktur. Uzun arka bacakları sıçramaya elverişlidir. Erginleri akciğer, larvaları solungaç solunumu yapar. Ömrü: 10-40 yıl. Çeşitleri: 2000 kadar türü bilinmektedir.